Жанры
Романы
В сети
Вершы
Пушкин Александр Сергеевич
Закладки
Аляксандар Пушкін
Вершы
Анчар
Дзе след жыцця ў пустыні знік, На грунце бедным, амярцвелым, Анчар, як грозны вартаўнік, Стаіць адзін на свеце цэлым. Прырода высахшых пяскоў Яго ў дзень гневу нарадзіла І ад карэння да лістоў Густой атрутай напаіла. Дыхнуць паўдзённыя вятры - Атрута капае расіцай, Пад вечар стыне на кары Густой, празрыстаю жывіцай. К яму і птушка не ляціць, А толькі вецер мімалётны На дрэва смерці набяжыць - І прэч імчыцца ўжо смяротны. Калі ж над спёкаю пяскоў, Зблукаўшы, хмара тут заплача, Атрутны дождж з яго лістоў Сплывае на пясок гарачы. Ды чалавека князь паслаў Да дрэва смерці і пакуты. І той пайшоў, ледзь змрок апаў, І раніцой прынёс атруты. Прынёс ён згубную смалу, Галлё з завяўшымі лістамі, І пот па бледнаму чалу Сцякаў халоднымі руччамі; Прынёс - і аслабеў і лёг Пад засень будана старога, І згінуў бедны раб ля ног Уладара свайго ліхога. А князь атрутай загадаў Насыціць стрэлы-бліскавіцы, І разам з імі смерць паслаў Ён за суседнія граніцы.
2011-2017 Онлайн библиотека RomanBook
Copyrights and trademarks for the book, and other promotional materials are the property of their respective owners. Use of these materials are allowed under the fair use clause of the Copyright Law.