Жанры
Романы
В сети
Званы ў прадоннях азёр
Караткевіч Уладзімір Сямёнавіч
Закладки
Кажуць балады Палесся, Што ў даўнія злыя гады У правалах танулі замкі, Цэрквы і гарады. Азёры ўставалі над шпілямі, Палі залізваў разліў, I рыбкі ў байніцы вежаў Сотняй вясёлак плылі. Але кажуць дасюль, што ў прадоннях, Над якімі бяжыць чарот, Жывы ў гарадах падводных Стары палескі народ. Жывыя яго паданні, I песня, і мовы строй У недасяжных глыбінях, Пад сіняй азёрнай вадой. Яны зберагаюць скарбы За сябе і за нас ўсіх, А мы цягнем свой крыж штодзённы, I мы забываем іх. Але дзень настае, калі раптам На світанні, нібыта праз сон, З даляў блакітных мы чуем Ціхі падводны звон. Гэта значыць, што з вежаў нябачных, Праз світанак над мокрай лазой Клічуць жывых супакутваць Званы ў прадоннях азёр: "Прыйдзіце, каб нам убачыць На беразе кветку агню. У нас замест птушак — рыбы, Багноўкі — замест ячмяню. Але мы зберагаем Сэрца. Але нашы й вашы грахі Выкупляем мы ў прорвах азёраў, Як калісьці ў пажарах ліхіх. Прыйдзіце. I словам продкаў Вады ўскалыхніце свінец, Каб ведаць, што вы — жывыя, Што мы недарэмна — на дне. Што мы недарэмна чакаем, Калі на паверхню зямлі Узрынуць, амытыя хвалямі, Белых званіц караблі. I звон залунае вясёлы, I светла ўдараць званы Над агульнымі вечнымі сёламі Нас, азёрных, і вас, зямных". . . . . . . . . . Калі захлынаецца песня, Адчаем туманіцца зор, — Клічуць душу на Палессе Званы з прадонняў азёр.
2011-2017 Онлайн библиотека RomanBook
Copyrights and trademarks for the book, and other promotional materials are the property of their respective owners. Use of these materials are allowed under the fair use clause of the Copyright Law.