Жанры
Романы
В сети
Вершы для дзяцей
Барто Агния Львовна
Жанр: Детские стихи Детские Автор: Барто Агния Львовна
Закладки
Бычок
Ідзе бычок, хістаецца, Бядуе: «Ай-яй-я! Вось дошчачка сканчаецца, Звалюся зараз я!»Дару табе сэрца
Дару табе сэрца На чыстай старонцы, Дару табе сэрца — Маленькае сонца. З даверам яго Аддаю ў твае рукі, Без страху і злосці, Без нечай прынукі. Ты толькі на ім Не малюй, калі ласка, Бо сэрца маё Мусіць чыстым застацца.Дзяўчынка-равушка
Хто завыў? Хто зароў? Ці не чарада кароў? Не цялушка Пяструшка? Гэта — Ганя-равушка. Плача, заліваецца, Сукенкай уціраецца… — У-у-у-у-у-у-у! Выйшла мама з Ганяй у сад, Ганя просіцца назад: — Не хачу я ў сад ісці! Ой, пусці! Пусці! Пусці! А як толькі Ганя ў дом — Слёзы з вочак ручайком: — О-о-о-о-о! Не хачу. Пусці назад. Рвецца зноў яна у сад. Малака далі у кубку — Ганя ўжо скрывіла губку: — Ён вялікі! Дайце ў тым! Не, не ў гэтым! У маім! У-у-у-у-у! Далі плаксе у другім — Раскрычалася зусім: — Не хачу і ў гэтым! Не! Дайце лепей з тога мне! Э-э-э-э-э! Палажылі Ганю спаць. Ганя плача — хоча ўстаць. — Дай сукенку! Ой, дай, дай! Хоць ты з хаты Уцякай. Ай! Як на сход, народ плыве: Хоча ведаць, хто раве, Хто ўвесь час тут плача? Што ўсё гэта значыць? Бачаць — дзеўчынка стаіць, Немым голасам крычыць, А ў яе ад горкіх слёз Усё распухла — Твар і нос. — О-о-о-о-о-о! У-у-у-у-у-у! Ой, не плач, Ганюшачка, Дзяўчынка-равушачка, Дзяўчынка-равёлачка, Хліпалка-сапёлачка! На табе ж ад сырасці Плесня можа вырасці!Дзяўчынка чарнамазая
— Ах, дзяўчынка Чарнамазая, Дзе ж ты рукі Перамазала? На далоньках Плямы, На локцях — Таксама. — Я на сонейку Ляжала, Рукі ўгору Трымала, Вось яны і загарэлі! — Ах, дзяўчынка Чарнамазая, Дзе ж ты твар свой Перамазала? Чорны кончык носа, На шчоках Палосы. — Я на сонейку Ляжала, Нос угору Трымала, Вось ён і загарэў. — Ах, дзяўчынка Чарнамазая, Дзе ж ты пяткі Перамазала? — Я на сонейку Ляжала, Пяткі ўгору Трымала, Вось яны і загарэлі! — Ой, ці праўда гэта? Ці так ты рабіла? Да кроплі ўсё адмыем. Падавайце мыла! Мы яе адшаруем. Закрычала на ўсю глотку, Як убачыла Вяхотку. Як кошка, упіралася, — Мыць рукі Не давалася: — Яны не будуць Белыя: Яны ўсе Загарэлыя! А рукі і адмыліся. Шаравалі Губкай нос — Раскрычалася Да слёз: — Ой, мой бедны носік Мыла не выносіць! Ён не будзе белы: Ён жа загарэлы! А нос таксама адмыўся. — Вой, навошта пяткі церці?! Можна з козыту памерці! Не будуць пяткі белыя: Яны ўсе загарэлыя! А пяткі таксама адмыліся. Вось цяпер ты белая, Зусім не загарэлая. Гэта ўсё быў бруд.Зайка
Зайку кінулі на лаўку І забыліся у парку. Злезці долу ён не мог І пад дожджыкам прамок.Казляня
Гадаванец улюбёны — Маладое казляня, Я яго у сад зялёны Пасвіцца ваджу штодня. Калі раптам заблукае, Я заўсёды адшукаю.
2011-2017 Онлайн библиотека RomanBook
Copyrights and trademarks for the book, and other promotional materials are the property of their respective owners. Use of these materials are allowed under the fair use clause of the Copyright Law.